Dysmorfofobia (body dysmorphic disorder) to zaburzenie polegające na przesadnym zaabsorbowaniu wyimaginowanymi lub rzeczywistymi defektami własnego wyglądu, które może zaburzać funkcjonowanie społeczne.
Dysmorfofobia pojawia się najczęściej w okresie dorastania i charakteryzuje się występowaniem przesadnych obaw dotyczących defektów wyglądu, które nie istnieją lub z zewnątrz są ledwie zauważalne. Ich efektem jest pogłębiająca się, błędna wizja własnego ciała, do którego osoba chorująca zaczyna czuć wstręt i odrazę. Towarzyszą jej obsesyjne myśli na temat estetyki oraz wyglądu, co może utrudniać jej uczestnictwo w życiu społecznym, wzmagając uczucie izolacji i wycofania. Osoby z dysmorfofobią mają tendencję do nieustannego znajdowania nowych wad w swoim wyglądzie – źródłem tych poszukiwań jest niska samoocena oraz niestabilne poczucie własnej wartości.
Opisane powyżej objawy mogą występować pojedynczo, razem lub w formie mieszanej. Kryteria diagnostyczne nie powinny być jedynym wyznacznikiem diagnozy. Każde zaburzenie odżywiania może występować w formie atypowej, która także wymaga wsparcia i pomocy rodziny oraz specjalistów.